زنگوله ی تابوت من باشی از این پس

زنگوله ی تابوت من باشی از این پس

من پیر گشتم در غمت تنها و بی کس

زیر بغل های تن فرسوده از غم

خود را عصا کن ای شراب کهنه و گس

ما را ببر با این عصا تا بی نهایت

با من که باشی دلخوشم ما را همین بس

دل را به دریا می زنم مست و سبکبال

چون ماهی اما روی موجت خارم و خس

در کوره ی آغوش خود ما را بسوزان

پیرم ولی در راه عشقت کال و نارس

shahnaz_amirmojahedi@

#شهناز_امیرمجاهدی